Η σημαντική σχέση μπαμπά και γιου.

Η υποστήριξη από τους δύο γονείς, έχει τεράστια επίδραση και σημασία στην προσωπικότητα των παιδιών.

Ο ρόλος του πατέρα είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί είναι αυτός που ρυθμίζει τα όρια και τις συμπεριφορές του παιδιού, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό για το παιδί.

Επιπλέον, ο πατέρας και συγκεκριμένα για τον γιο του λειτουργεί ως ένα πρότυπο που θα υιοθετήσει ενδεχομένως στην μετέπειτα ζωή του.

Για παράδειγμα ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με ένα πατέρα που λείπει διαρκώς και όταν είναι μαζί δεν επικοινωνούν, ενδεχομένως και ο ίδιος να γίνει ένας απόμακρος φίλος, σύντροφος και πατέρας μιας και αυτό έχει βιώσει ως τον “ρόλο του πατέρα” στη ζωή του.

 

Ο πατέρας ακόμη και απο την ηλικία των 3-4 ετών είναι σημαντικό να χτίσει μια σχέση στηριζόμενη στην επικοινωνία και την σταθερότητα με το παιδί του, έτσι ώστε φτάνοντας το παιδί στα σχολικά χρόνια, να μπορεί να νιώσει ασφάλεια στο πρόσωπο του πατέρα.

Τα παιδιά σε παιδική ηλικία έχουν μια τάση προς την ανασφάλεια, και αυτό συμβαίνει διότι καθώς προχωρούν προς τον έξω κόσμο και δομούν την κοινωνική τους ταυτότητα, έρχονται αντιμέτωπα με νέα πρόσωπα και αυτό τα κάνει διαρκώς να είναι ανήσυχα και με πολλά ερωτήματα. Πράγματι έχουν ανάγκη την επιβεβαίωση των φίλων τους, να παίζουν μαζί τους τα άλλα παιδιά και να ανήκουν σε κάποιες μικρές ομάδες όμως, αυτή η ανάγκη θα είναι ακόμη πιο έντονη όταν δεν την έχουν βιώσει από τους γονείς.

 

Η απόρριψη και τα συναισθήματα που δημιουργούνται στα παιδιά όταν κάποιο άλλο παιδάκι δεν τους φέρθηκε καλά, είναι πάντοτε δυσάρεστα και αρκετά δύσκολα ως προς την αντιμετώπισή τους.

Το συγκεκριμένο “βίωμα” τη απόρριψης που μπορεί να ξεκινήσει σε μια ευαίσθητη ηλικία, είναι κάτι που ενδέχεται να παραμένει και στην ενήλικη ζωή, εάν αυτό δεν το διαχειριστεί.

Και όμως η στήριξη του μπαμπά προς τον γιο του, είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί λειτουργεί και σαν πρότυπο για την διαχείριση τέτοιων συνθηκών.

 

Η αντιμετώπιση της απόρριψης είναι δύσκολη και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό οι γονείς και συγκεκριμένα οι μπαμπάδες, να έχουν συζητήσει για αυτά τα συναισθήματα με τα παιδιά τους.

Αρχικά, μην διστάζετε να μιλάτε ανοιχτά με τα παιδιά σας, συζητήστε για δυσκολίες, προβληματισμούς και δύσκολα σε εσάς συναισθήματα. Έπειτα αφήστε το παιδί σας να μιλήσει γ’ αυτό. Ακούστε το προσεκτικά σε ότι και αν έχει να σας πει, για εκείνον αυτό είναι σημαντικό.

Μιλήστε μαζί του για όσα καταφέρνει και εξηγήστε του πως η οποιαδήποτε σύγκριση με τους συνομηλίκους του ή κριτική που μπορεί να δεχτεί μπορεί να τον στενοχωρήσει όμως δεν σημαίνει ότι είναι και καθοριστική για εκείνον. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός, είναι καλό να είμαστε διαφορετικοί και δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι τέλειοι.

Η απόρριψη δεν χρειάζεται να λειτουργεί αρνητικά και να απελπιζόμαστε, αλλά με κάθε τέτοια συμπεριφορά να μάθουν τα παιδιά να σέβονται την απόφαση του άλλου και να μπορούν να συνεχίζουν.

Είναι όμως σημαντικό να μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα που τους δημιουργούνται και να μιλήσουν γ’ αυτά.

Συνήθως οι γονείς στην προσπάθειά μας να ανακουφίσουμε τα παιδιά μας από δύσκολα συναισθήματα τείνουμε να τα αποσιωπούμε. Με αυτόν τον τρόπο όμως περνάμε το μήνυμα στο παιδί μας, ότι “επιτρέπονται” μόνο τα θετικά συναισθήματα.

 

Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε, πως έχουμε μεγαλώσει με απόψεις που υποστήριζαν πως οι άντρες «πρέπει» να είναι σκληροί και δυνατοί, να μην φαίνονται ευάλωτοι κι έτσι να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους.

Αυτό είναι μια κοινωνική κατασκευή, η οποία είναι σημαντικό να αλλάξει από τους γονείς. Έτσι, να επιτρέπετε στα παιδιά σας να μιλούν όχι μόνο για τα κατορθώματά τους, αλλά και για τις δυσκολίες τους. Να εκφράζουν ανοιχτά την χαρά, τον ενθουσιασμό, αλλά και την λύπη, τον θυμό, την απογοήτευσή τους.

Ο μπαμπάς για παράδειγμα μπορεί με μια αφορμή (μια ταινία που παρακολουθούν ή ενα δικό του παράδειγμα), να μιλήσει στον γιο του για το τι νιώθει ή ένιωσε σε μια δυσκολία και πως το διαχειρίστηκε. Έπειτα να ρωτήσει και τον γιο του για το πως νιώθει με κάτι τέτοιο.

Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποδέχονται την απόρριψη από τους άλλους, σαν μια κατάσταση φυσιολογική στη ζωή.

Όποιοι και αν είναι οι λόγοι που κάποια άτομα οδηγούνται σε μια τέτοια συμπεριφορά, δεν είναι αυτό που έχει σημασία γιατί είναι απλά η επιλογή κάποιων ανθρώπων όχι η εικόνα του παιδιού για τον εαυτό του και αυτό χρειάζεται να γίνει ξεκάθαρο στα μάτια των παιδιών.

Τέλος, να θυμάστε πως το πιο σημαντικό για τα ίδια τα παιδιά είστε εσείς, διότι εσείς είστε το παράδειγμα και το πρότυπό τους.

Εάν μπορείτε να είστε κοντά στο παιδί σας, να επικοινωνείτε μαζί του με ειλικρίνεια, δεν το κρίνετε τότε θα μάθει μέσα από εσάς να δομεί μια σταθερή εικόνα για τον εαυτό του. Αυτό που χρειάζεται το παιδί σας, είναι να το αποδεχτείτε πρώτα εσείς. Τότε δεν θα έχει ανάγκη την “έγκριση” άλλων.

 

Αγγελική Καβαλλιεράτου
Ψυχολόγος / Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
MSc Κλινική & Κοινοτική Ψυχολόγος
Μετ. Παιδοψυχολογίας & Ψυχολογίας Εφήβων

Άρθρα δημιουργήθηκαν 256

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Σχετικά άρθρα

Ξεκινήστε να γράφετε τον όρο αναζήτηση επάνω και πατήστε enter για Αναζήτηση. Πατήστε ESC για ακύρωση.

Επιστροφή επάνω