Όταν προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τον άλλον, όμως αισθανόμαστε ότι δεν υπάρχει κατανόηση στα θέλω του άλλου και κατανόηση στα δικά του προσωπικά “θέλω”, τότε ο διάλογος δεν γίνεται με στόχο την επικοινωνία, αλλά για να εκφράσει ο καθένας την αδικία που μπορεί να νιώθει, όμως αυτό γίνεται με λάθος τρόπο.
Όταν δεν εκφράζεις με επιχειρήματα τι ακριβώς θέλεις και γιατί αυτό είναι σημαντικό για εσένα, ο άλλος δεν θα μπορέσει να καταλάβει την ανάγκη σου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κλειστείς στον εαυτό σου, να αισθάνεσαι αδικία και έπειτα η «επικοινωνία» με τον άλλον να γίνεται με ένταση θυμό και να βγαίνει ως επιθετική.
Αυτό λοιπόν οδηγεί σε παρεξηγήσεις και συγκρούσεις, όπου όταν νιώθεις αδικία και πως «δεν ακούγεσαι», θυμώνεις και εκφράζεις τον θυμό σου, χωρίς ο άλλος να μπορεί να κατανοήσει γιατί υπάρχει τόση ένταση.
Οι συγκρούσεις λοιπόν, ξεκινάνε από την λάθος επικοινωνία, όταν κανείς δεν εκφράζει πραγματικά τι είναι αυτό που θέλει ή έχει ανάγκη!
Όταν αφήσεις στην άκρη συναισθήματα όπως η αδικία και ο θυμός, τότε θα αντιληφθείς πως όλο αυτό που νιώθεις και σε οδηγεί σε συγκρούσεις και εντάσεις ξεκινάει αποκλειστικά από εσένα.
Άρχισε να εκφράζεις με όμορφο τρόπο αυτό που νιώθεις και αυτό που επιθυμείς από τον άλλον.
Χρησιμοποίησε μια υγιή και ειλικρινή επικοινωνία αντί για μηνύματα και υπονοούμε.
Αυτό είναι ένα απόσπασμα που εξηγεί τι μας απομακρύνει και τι μας φέρνει πιο κοντά με τους ανθρώπους γύρω μας.
Μια μέρα, ένας σοφός ρώτησε τους μαθητές του:
«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;»
«Επειδή χάνουν την ψυχραιμία τους» απάντησε κάποιος.
«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν αφού ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» επέμεινε ο σοφός.
«Γιατί θέλουν να τους ακούσει» είπε ένας άλλος μαθητής.
«Και γιατί δεν μπορεί να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;» ρώτησε πάλι ο δάσκαλος.
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν τον ικανοποίησε.
«Ξέρετε γιατί ουρλιάζουν δυο άνθρωποι όταν είναι θυμωμένοι;» τους είπε τότε.
«Επειδή όταν θυμώνουν, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. Έτσι, για να μπορέσει ο ένας ν’ ακούσει τον άλλο, πρέπει να φωνάξει δυνατά, ώστε να καλύψει την απόσταση. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν. Το αντίθετο γίνεται, για παράδειγμα, όταν δυο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι. Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν. Μιλούν σιγανά και τρυφερά, επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές μάλιστα είναι τόσο κοντά, που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν. Ψιθυρίζουν μονάχα. Κι όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή, δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχτούν. Έτσι συμβαίνει πάντα κι όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζει ο ένας τον άλλον.»
Όταν συζητάτε, λοιπόν, μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μη λέτε λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα έρθει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη, ώστε τα λόγια σας δεν θα βρίσκουν πια το δρόμο του γυρισμού. – Mahatma Gandhi”
Μην δημιουργείτε λοιπόν «κενά» στην επικοινωνία σας με τους αγαπημένους σας, εκφράστε με ειλικρινή και ανοιχτό τρόπο ακριβώς αυτό που θέλετε, αυτό που νιώθετε και αυτό που σκέφτεστε.
Όσο αφήνετε «κενά» όταν δεν λέτε όσα σας απασχολούν, την θέση αυτή παίρνουν άλλα συναισθήματα και δίνουν χώρο στις φωνές και όλα αυτά, μπορούν μόνο να σας απομακρύνουν και να μεγαλώνουν το κενό.
Αγγελική Καβαλλιεράτου
Ψυχολόγος / Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
MSc Κλινική & Κοινοτική Ψυχολόγος
Μετ. Παιδοψυχολογίας & Ψυχολογίας Εφήβων
