Η έννοια της αγάπης υπάρχει παντού γύρω μας, αλλά η ερμηνεία που δίνει ο καθένας σε αυτόν τον όρο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Το πως εννοούμε την αγάπη εξαρτάται από αυτό που δεχτήκαμε ως αγάπη στην παιδική μας ηλικία, από τους κοντινούς μας ανθρώπους.
Αυτή η μορφή αγάπης, είναι οδηγός για εμάς και καθορίζει το τι θεωρούμε αγάπη και πως πορευόμαστε και στην ενήλικη ζωή μας, δηλαδή, πως συνάπτουμε σχέσεις, πως αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας, πως αντιμετωπίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και τι είδους επιλογές κάνουμε στη ζωή μας.
Αυτό που βιώσαμε και ερμηνεύσαμε ως αγάπη στην νεαρή μας ηλικία από τους οικείους μας και την οικογένεια μας, αυτό θεωρούμε ο καθένας μας ότι είναι η αγάπη…..
Αν ακόμα κανείς δεν έλαβε την αγάπη, τότε κάθε μορφή της την θεωρεί σωστή όσο καταστροφική ή μη και αν είναι στην πραγματικότητα, χωρίς όμως να μπορεί να το διακρίνει.
Είναι οι περιπτώσεις όπου στρέφουμε τον φακό σε όποιον έχουμε απέναντί μας, θεωρώντας ότι εκείνος ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Για παράδειγμα, σε μια δύσκολη κατάσταση θα κατηγορήσουμε εύκολα τους γύρω μας γ’ αυτό, ενώ όταν είμαστε ευχαριστημένοι, θεωρούμε πως ήταν απλά τυχαίο και οφείλετε στις προσωπικές μας επιλογές.
Όποια κατάσταση βιώνουμε περνάει μέσα από τα προσωπικά φίλτρα του καθενός και ο καθένας δίνει μια πολύ διαφορετική ερμηνεία, διαφορετικά λοιπόν ερμηνεύει ο καθένας από εμάς την ευχαρίστηση σε μια επαφή, την δυσαρέσκεια, την αγάπη ή την θλίψη.
Οι άνθρωποι όμως φτάνουμε σε αδιέξοδα στις σχέσεις και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως κάποιες επιλογές που κάναμε εμείς οι ίδιοι, τώρα έφτασαν να μας δυσαρεστούν.
Δεν έχουμε απαντήσεις στο γιατί επιλέξαμε κάποιον άνθρωπο ή γιατί μας δυσαρεστεί τώρα κάτι που κάποτε μας ευχαριστούσε ή απλά δεν μας ενοχλούσε.
Αυτό συμβαίνει διότι μερικές από τις επιλογές μας γίνονται με έναν τρόπο που δεν μας είναι απόλυτα ξεκάθαρος και κατανοητός. Δηλαδή, κάποιες επιλογές μπορεί να μην ήταν συνειδητές, αλλά να έγιναν με έναν τρόπο περισσότερο μηχανικό.
Πολλές φορές, οι επιλογές και οι αποφάσεις μας, γίνονται με βάση όλα τα πρότυπα που δεχτήκαμε και που ακολουθούμε έως και σήμερα.
Από μικροί ακόμα, έχουμε μάθει, ο καθένας με έναν διαφορετικό τρόπο, να αγαπάμε, να επιλέγουμε και να αποφασίζουμε, χωρίς όμως να κατανοούμε το πως και το γιατί. Είναι καταστάσεις και απόψεις που έχουμε βιώσει και έχουμε μάθει να λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο.
Όμως, κάτι που μάθαμε από την παιδική μας ηλικία και λειτουργεί ως κατεύθυνση στη ζωή μας, μας είναι άραγε το ίδιο χρήσιμο και σήμερα;
Είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε ή αυτό που έχουμε απλά μάθει να κάνουμε;
Κοιτώντας μέσα μας και καταφέρνοντας να στρέψουμε το βλέμμα σε εμάς, τότε θα μπορέσουμε να βρούμε τις απαντήσεις για τις αποφάσεις και τις επιλογές που κάναμε στη ζωή μας και εξακολουθούμε να κάνουμε. Μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τι είναι πραγματικά δική μας επιλογή και τι είναι αυτό που θέλουμε.
Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πάρει τις αποφάσεις της ζωής μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι και ενδεχομένως, τα βιώματά μας έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαστε σήμερα, όμως είναι κάτι που μπορούμε να επαναξιολογήσουμε και να διαμορφώσουμε συνειδητά πλέον με δικές μας αποφάσεις.
Αγγελική Καβαλλιεράτου
Ψυχολόγος / Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
MSc Κλινική & Κοινοτική Ψυχολόγος
Μετ. Παιδοψυχολογίας & Ψυχολογίας Εφήβων
